به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: کارلوس کیروش به تیم ملی ایران برگشت و بالاخره به آرزوی خود که حضور در پنجمین جام جهانی بود رسید، اما نه با تیمی به جز ایران. حالا حضور همزمان پرتغالیها در فوتبال ایران مجموعاً به سه سرمربی و یک مربی رسیده است. ژوزه مورایس در سپاهان، ریکاردو ساپینتو در استقلال، کارلوس کیروش در تیم ملی و اریکو پینهال بهعنوان دستیار مازیار زارع در ملوان.
در این بین مورایس کارنامه پرافتخاری از نظر کسب جام بهعنوان سرمربی دارد و بقیه کم افتخار و بدون افتخار به حساب میآیند. مربیانی مثل تونی اولیویرا، کاسیمیرو، ژوزه آلبرتو کاستا، مانوئل ژوزه، آگوستو ایناسیو، وینگادا و پائولو سرجیو در فوتبال ایران بدون کسب نتیجه درخشان و عملکردی تأثیرگذار، آمدند و رفتند.
کارلوس کیروش بهعنوان مربی که نقاط تیره و روشن زیادی در کارنامه خود دارد، هنوز موفق به کسب هیچ جامی در قامت سرمربی در رده بزرگسالان نشده، اما بار دیگر گزینه مورد اعتماد فدراسیون فوتبال ایران شده است. او سابقه درگیری با افراد مختلف و از جمله با مربیان هموطن خود را دارد و باید امیدوار باشیم اتفاقاتی که در زمان حضور همزمان او و مانوئل ژوزه در تیم ملی و پرسپولیس رخ داد با مربیان پرتغالی فعلی تکرار نشود.
فوتبال ایران تبدیل به قلعه پرتغالیها یا به عبارت بهتر بهشت پرتغالیها شده است. مربیانی غالباً پرحاشیه و جنجالساز که با اینکه ظاهراً از مکتب واحدی آمدهاند، اما تفاوتهای زیادی با یکدیگر داشتهاند. از جمع پرتغالیهای فعلی به نظر میرسد مورایس و ساپینتو طرفداران فوتبال تهاجمی و زیبا در کنار نتیجهگیری هستند و کارلوس کیروش هم در همه دوران کاریاش نشان داده که فقط در استفاده از سیستم دفاعی تخصص دارد و این ویژگی او البته برای فوتبال ایران در مقطعی بسیار مفید بود، اما نه همیشه. امیدواریم این جمع شدن پرتغالیهای متفاوت در فوتبال ایران، اتفاق بزرگی را رقم بزند و به پیشرفت و جذابیت بیشتر کمک کند.